Eenzame uitvaart…..vervolg.

Onlangs ontmoette ik Astrid van Rouw.hout, we raakten in gesprek over de eenzame uitvaart van Gaston.  Ze heeft geheel op haar gevoel dit prachtige monument gemaakt wat zo passend is bij zijn levensverhaal.
Zij zocht en vond symboliek in een groot en robuust houtblok van een naaldboom, dat de vorm van een hart heeft. Hout heeft op zichzelf al symboliek.
Het is een natuurlijk en vergankelijk product en net als het menselijk leven vergankelijk is.
De bovenzijde schuurde zij glad, en wenste dat zijn leven wat gladder was verlopen voor hem, brandde zijn naam erin.
De twee zijden bleven ruw, net als zijn leven vele ruwe kanten had gekend.
De schors liet zij aan de achterzijde zitten, als bescherming tegen de kou en het wereldse geweld.
Het toont geborgenheid.
Aan de onderzijde bevestigde ze kleine keitjes, als handen die hem dragen.
De handen van de mensen die bij zijn leven betrokken waren, en ook nu van hen die begaan zijn met zijn eenzaam geleefde leven.
Eenzaam, maar niet alleen.
Rust maar Gaston.
Foto:Rouwhout
Google-Beoordeling
4.9
Gebaseerd op 76 recensies
js_loader