Ik kom vaak in verschillende situaties terecht, met en diversiteit aan mensen en leef omgevingen.
De ontmoeting met de nabestaanden in welke situatie of omgeving ook heeft altijd een bijzondere dynamiek hoe het verhaal van de laatste momenten en het definitieve afscheid geschreven gaat worden.
Onlangs had ik een overlijden en opbaring thuis, in een Haagse straat in de bomenbuurt.
Een bijzondere straat met bijzondere mensen die er al vanaf geboorte wonen, opgroeien en bij een eigen gezin naar een grotere woning verhuizen in diezelfde straat. Een straat waarin men voor elkaar zorgt, écht omkijkt naar elkaar. Ze hebben elkaars sleutel en delen lief en leed. Pannen soep gaan over en weer, de ouderen vangen de kleintjes op als ze uit school komen als ouders nog werken. De tuinen worden verzorgd bij vakantie of omdat er een situatie is ontstaan omdat het even niet zo makkelijk meer gaat. Tasjes aan de knop van de voordeur.
In de week die voorbijging kwam dit allemaal samen bij dit afscheid.
Er waren zo veel momenten waarop ik besefte dat het zo belangrijk en fijn is om naar elkaar om te kijken. Het verdriet, de zorg en herinneringen werden gedeeld, de deur stond letterlijk open.
Bij het vertrek stonden alle buurtjes in de straat, ook de bewoners die niet meer in de straat woonden waren er.
Allemaal voor de laatste groet.
Letterlijk is de overledene het lief en leed straatje uit ” gedragen” iedereen die de overledene kende liep achter de rouwauto de straat uit. Het gevoel van saamhorigheid bood nu troost aan elkaar. Het leven is vergankelijk en kostbaar, het is fijn om elkaar te troosten en steun te bieden waar we kunnen. Een warme beleving, dit lief en leed straatje.
Rouwauto : Landrover Defender – Van Der Lans & Busscher
