Met kleine voorzichtige stapjes loopt ze naast haar papa door de gang. Twee blonde staartjes en een verlegen snoetje, niet ouder dan negen is ze. Ze houdt zijn hand stevig vast. Vandaag is de uitvaart van oma, best spannend allemaal. In de gezinskamer wacht ze wiebelend op de stoel tot dat. Tot het moment dat ik aan haar vraag of ze mij wil helpen alles mooi te maken voordat de mensen komen.
Ze knikt en wiebelt van haar stoel af en gaan we samen hand in hand de aula in. De kist met oma staat al klaar. Een prachtig creatief statement van wat ze voelt, spat in veel kleuren van de deksel. Zorgvuldig zet ze de lichtjes neer daar waar nog plek is op de kist.
Oma’s verhuizen na hun dood naar een plekje in je hart, voor altijd.
