Afrikaanse uitvaart op een zonnige zondagmiddag. In Afrika neemt men afscheid van het leven zoals wij iemand een prettige, goede reis toewensen. Iedereen die zegt, het gaat je goed, krijgt als antwoord: ik kom ook weer terug, he!
Je hebt veel gereisd over de wereld maar vooral in en door jou zo geliefde Afrika. Een groot gedeelte van je werkende leven heb je samen met je gezin daar doorgebracht en ingezet voor de kinderen in oorlogsgebieden daar. UNESCO was jouw basis.
Je dochters spreken vol passie, jouw passie over dit land wordt vertaald in hun woorden. Tranen vloeien maar er wordt zeker ook gelachen.
Het liefst wilde je gezin je een uitvaart met Afrikaanse invloeden. Hoe geef je dat vorm?
Een uitvaart met als uitgangspunt een cultureel, uniek, onvervangbaar afscheid, met als eigendom in de herinnering zoals iedereen jou kende. Jouw uitvaart zal ook een blijvende herinnering zijn.
De week die volgde was hele bijzondere en vooral boeiende voor mij, ik leerde jou Afrika beter kennen, de uitvaart kreeg langzaam vorm.
Livemuziek met klanken vanuit de panfluit, piano en viool werden afgewisseld door sprekers die met eerbied en waardigheid over je spraken. Dierbare mensen uit Afrika, vrijwilligers, vrienden iedereen sprak dezelfde taal en met diep respect. De harde schelle Miriam Makeba – “Pata Pata” gevolgd door het kwetsbare
“Ou Lit de Pleurs” – “In een bed van tranen” van het Nederlands Kamerorkest zorgde voor een groot contrast met kippenvel.
Maar was een o zo passende vertaling van wie jij was. Muziek spreekt, boeit en verbind. Een gedicht van Nelson Mandela als leidraad hoe jij je leven geleefd hebt.
De vele Afrikaanse trommels, foto’s uit het familiealbum, prachtig houtsnijwerk, een totale kistbedekking met een mengeling van tropische Afrikaanse en herfstbloemen maken jouw verhaal compleet.
Een prettige goede reis gewenst. Sabonaibo E.
Dankbaar dat ik opnieuw deze familie mocht begeleiden.
