Mijn telefoon gaat al vroeg, ik kijk op het scherm en zie een privé nummer staan. Ik neem op en een zachte stem komt mijn oor binnen. De stem wil graag samen met haar moeder in gesprek over uitvaartmogelijkheden. Ze geeft aan dat de polis haar onzeker maakt, bellen met het nummer wat vermeld staat, is misschien niet wat ze willen. Omdat moeder ziek is, lijkt haar een persoonlijk gesprek vooraf fijner. Ik stel haar gerust en maak een afspraak voor een gesprek. De navigatie brengt me op een later moment naar een woning, twee straten achter de Rijswijkse Schouwburg. De dochter oogt vriendelijk maar erg nerveus. Haar moeder zit er stil en teruggetrokken bij. Het gesprek komt moeizaam op gang, de dochter neemt het voortouw en moeder zucht en knikt bevestigend op al het gevraagde. Ze heeft zichtbaar moeite met de keuzes en het doel. Praten over je naderend afscheid is niet gemakkelijk. Ik observeer, luister en laat het moment even voor wat het is. De dochter begint over bitterballen, de polis en de muziek. “Accordeonmuziek klinkt altijd vrolijk, die Amsterdamse uit de Jordaan, die vind ik prachtig ” zegt haar moeder plotseling. Ineens krijgt het gesprek een andere wending, we praten over accordeonmuziek, de Amsterdamse grachten en de bruine cafés. Maar ook over het leven zelf, de fijne maar ook minder fijne momenten. Het leven heeft haar niet veel gebracht, ze was nooit écht gelukkig of was ze het middelpunt.
Ze vertelt waar ze van geniet. “Elke maand ga ik naar de schouwburg, ik kom er al zo lang en heb een abonnement. Ik ben er kind aan huis en het is maar twee straten verder”, zegt ze met een grote glimlach op haar gezicht. “Ballet, toneel, muziek, alles vind ik wel leuk om naar toe te gaan”. De dochter blijft stil en ook ik. In mijn hoofd denk ik aan iets en spreek het voorzichtig, “Nee”, zegt de vrouw, “kan dat”? Langzaam krijgt de uitvaart vorm, en ik laat het voorstel op papier bij ze achter om na te denken of dit iets is wat mogelijk bij haar past. Onderweg naar huis, schiet ik bij de Schouwburg naar binnen en maak een afspraak om het eventuele vervolg vorm te geven. De directeur ken ik goed en hij wil graag meewerken aan dit wellicht mogelijke afscheid onder zijn dak.
Vijf dagen voor haar verjaardag overlijdt ze, gelukkig staat alles op papier. De voorbereidingen zijn getroffen voor een afscheid in de Rijswijkse Schouwburg of voor in het crematorium. Volgt ze haar hart en kiest ze voor de locatie waar ze genoot? Op haar verjaardag zelf is het afscheid, een grote générale zonder vooraf te oefenen. We begeleiden haar lopend naar de schouwburg. De rouwauto voorop, de familie loopt erachter. Een stukje over de openbare weg vanaf het oude Rijswijkse stadhuis, de zon schijnt in de vijver. De rode loper ligt voor haar uit bij de hoofdingang. We begeleiden haar naar binnen en zetten alles klaar in de kleine zaal. De accordeonisten nemen plaats op het podium, de stoelen vullen zich wat onwennig met mensen. Een uitvaart op een niet uitvaart locatie is men nog niet zo gewend. Mijn oog valt op een lint van één van de bloemstukken, een lief gebaar van de schouwburg. Het toneellicht schijnt op de kist en lichten de kleurrijke bloemen prachtig uit. Eén keer, één keer staat ze in het middelpunt op de plek waar ze zo graag kwam en gelukkig was.
